Kabir nakli
Hocam dedem elli sene evvel askerde iken trafik kazası geçirip Çorumda vefat etti ve Çoruma defnedildi.Kabrinin üzerindeki mozaikten yapılma mezarı belediye yıkıp etrafını tuğla ile çevirmiş.Ailecek dedemin naşını Çankırıya getirmek istiyoruz. Caizmidir, dinen bir sakıncası varmıdır yardımcı olursanız sevinirim
Sevgili kardeşim;
Kabirleri, bulundukları yerden bir başka yere nakletmek, önemli ve mücbir sebep bulunmadıkça caiz görülmemiştir.
Bir kabir ya da kabristan ne kadar eski olursa olsun, artık kendisine ihtiyaç kalmamış olsa bile yine oranın kabristan olarak korunması asıldır. Söz konusu yerin satılarak veya üzerine binalar yapılarak, ölü kemiklerinin başka bir kabristana nakli, ölülerin hakkını çiğnemek olarak değerlendirilmiştir. Çünkü İslâm'da, ölülerin hakları dirilerin hakları gibi koruma altına alınmıştır. Ancak;
- Su basması,
- Yol geçmesi
- veya düşman tarafında kalması…
gibi sebeplerle bir kabri veya kabristanı başka yere nakletmek caizdir.
Cenaze, kabre konulup üzerine toprak atıldıktan sonra, artık cemaatın elinden çıkmış, Allah Teala'ya teslim edilmiş sayılır. Zaruret bulunmadıkça kabrin açılmaması gerekir.
Peki bulunması gereken zaruret nedir?
- Cenazenin gasbedilmiş yere defnedilmesi,
- veya gasbedilmiş bir elbise ile gömülmesi,
- ya da bu yere başkasının daha sonra şüf'a yoluyla mâlik olması gibi durumlardır. Bunların her bireri, zaruret haline birer örnektir.
Bu takdirde ne yapılır?
Arazi veya elbise sahibinin isteği üzerine kabir açılır. Elbise alınınca kabir kapatılır ya da cenaze bu mülkten başka yere nakledilir. Bu yapılmadığı takdirde, mülk sahibi toprağı düzelterek orada ekim-dikim yapabilir. Elbise sahibi de isterse elbisesini, dilerse elbisenin kıymetini alabilir. [Bkz. Bilmen, Ö.N., Büyük İslâm İlmihali, İstanbul, 1966, s. 259-267; İbn Âbidîn, Reddü'l-Muhtâr, İstanbul, 1984, 2, 233-246; el-Fetâvâ'l-Hindiyye, Beyrut, 1400/1980, 1, 165-167]
zaruret, elbise, kabir nakli, mücbir sebep bulunmadıkça caiz görülmemiştir, Su basması, Yol geçmesi, düşman tarafında kalması, gasbedilmiş yer, şüf'a, mülk, ekim-dikim,