"Rumlar yenildi..., birkaç yıl içinde galip gelecekler" ayetinin tefsiri
selamün aleyküm değerli hocam öncelikle vermiş olduğunuz cevaplar için allah razı olsun benim bir sualim daha olacaktı size yüce kitabımız kuranı kerimde rum suresinde rumlar 3-9 yıl içinde galip gelecekler diyor bu ayet 615 yılında indi rumlar 627 yılına kadar galibiyet elde edemedi yani arada 12 yıl var yani bizans 3-9 yıl içinde değil 12 yıl sonra galip geldi diyorlar işte bu nedenle ateistler bu ayeti görerek kuranın allah katından olmadığını söylüyorlar eğer allah katından olsaydı söylediği şey çıkardı diyorlar bu doğrumudur hocam bizans gerçekten 12 yıl sonramı galip geldi şimdiden çok teşekkür ederim allaha emanet olun hocam
Ve aleyküm selam. Rabbim cümlemizden razı olsun.
Sorunuzun cevabı çok kısa ve basit aslında… Yani durum hiç de iddia edildiği gibi değil. Aradan tam da 9 yıl geçmiştir Kur’an-ı Kerim’in beyan ettiği üzere...
Mevlâna Enver Şah Keşmirî’nin (rh.), İmam Gazalî ve Fahreddin-i Razi’nin (rahımehumallah) ilimleri ve Cüneyd ve Şiblî’nin (k.sırruhuma) zühd ve takvaları bir araya toplansa, bu tekevvünden Süleyman Nedvî meydana gelir” diye tarif ve tavsif ettiği zatın, bu husustaki tesbitleri şöyle:
"Rasûl-i Ekrem Efendimizin (s.a.v.) işareti gereğince dokuz yıl sonra bu haber gerçekleşmiş ve onun gerçekleşmesi, Bedir zaferinin elde edilmesine (623 yılına) rastlamıştır.
Bazılarına göre bu haber, hicretin altıncı yılında Hudeybiye antlaşması esnasında gerçekleşmiştir. Fakat bu doğru değildir. Bu anlayış hatasının sebebi şudur:
Sahih-i Buharî'nin açıkladığına göre, Rasûlullah Efendimizin (s.a.v.) Hirakl'e gönderdiği mektubu taşıyan elçi, Suriye'ye ulaştığı zaman Hirakl, zaferini kutluyordu. Bu elçi, Hudeybiye andlaşması sıralarında gönderildiği için, birçokları Hirakl'in o sıralarda zafer kazandığını zannetmişlerdir. Habuki Hirakl, zaferi çoktan kazanmış ve onu kutlamak için Suriye'ye gelmiş bulunuyordu.
Roma takvimine göre Hz. Muhammed'in (s.a.v.) peygamberliği, 609 yılında meydana gelmiş… Doğu Roma ile İran arasındaki düşmanlık, 610'da başlamış, 613-614 yılları savaş içinde geçmiş… 616'da Romalılar yenilmişler, 622'de karşı harekete geçmişler… 623'de galibiyete başlayarak 625'te kesin zaferi elde etmişlerdir.
Yenilginin başlangıcıyla galibiyetin başlangıcı arasında dokuz yıl geçmiş olduğu gibi, kesin yenilgi ile kesin galibiyet arasındaki müddet de dokuz yıldan ibaret bulunuyor.
Peygamber Efendimizin (s.a.v.) hicreti, peygamberliğin on üçüncü yılı olduğu için (M. 623) hicretin ikinci yılına rastlamış olur ki, "Bedir" de o yıldır. [Bkz. Süleyman Nedvî (1884-1953), Asr-ı Saadet, Terceme: Eşref Edib, Şamil Yayınları, İstanbul]
***
Dilerseniz meseleyi, zikri geçen ayetin (Rûm suresi, 2-3) tefsirinde bütün teferruatıyla ele alan Elmalı’lı M. Hamdi Efendi merhumun o güzel ve tatlı üslûbundan takip edelim.
“Rumlar yenildi. Peygamberimizin (s.a.v.) gönderildiği sıralarda doğu Roma ile İran, dünyanın en büyük iki devletiydiler. Hindli Süleyman Nedevî (rh.) efendinin Asr-ı Saadet tarihinde ifade ettiği üzere; peygamberliğin beşinci, yani Milâdın 613. yıllarında bu iki komşu ve rakip devlet, birbirleriyle kanlı bir savaşa girişmişlerdi. İran, İkinci Hüsrev'in, Rum Hirakl'in hükmü altındaydı, sınırları Dicle ve Fırat nehirleri üzerinde birbiriyle birleşiyordu. Filistin, Suriye, Mısır ile Irak'ın bir bölümü ve küçük Asya (Anadolu) Rumlara tabi idi. İranlı'lar, Rumlara iki taraftan saldırdılar. Dicle ve Fırat üzerinde (Ezreât ve Busrâ) mevkilerinden Suriye'ye, Azerbeycan ve Ermenistan tarafından küçük Asya'ya saldırdılar. İran orduları, Rum kuvvetlerini her iki cepheden geri atarak denize dökünceye kadar takip etmiş, Suriye'deki bütün mukaddes şehirleri zabtetmiş, Milâdın 614. yılında bütün Filistin'i ve Kudüs'ü ele geçirmişti. Bu istilâ sırasında bütün kiliseler yıkılmış, bütün dini binalar tahrib edilip kirletilmişti. İranlılara katılan yirmi altı bin yahudi, altmış binden fazla hıristiyanı kılıçtan geçirmişlerdi. İran Kisrâsı’nın sarayı, öldürülen otuz bin kişinin kafatası ile donatılmıştı.
Bu istilâ tufanı, burada durmayarak Mısır'ı da basmış, Milâdın 616. yılında İranlı'lar bir taraftan Nil vadisini işgal ederek İskenderiye'ye ulaşmışlar, diğer taraftan bütün Anadolu'yu ele geçirerek İstanbl'un boğaziçi sahillerine kadar gelmişler, doğu Roma İmparotorluğu'nun başkenti olan Kostantıniye (İstanbul) şehrinin karşısında görünmüşler, saltanatlarını Irak, Suriye, Filistin, Mısır ve Anadolu'ya yaymışlardı. İranlılar, girdikleri her yerde ateşgedeler (Ateşe tapanların, ateş yaktıkları tapınaklar) meydana getiriyorlar ve böylece Hıristiyanlığın çıktığı yerlerde ateşperestliği yayıyorlardı. Doğu Roma İmparatorluğu'nun bu yenilgisi karşısında kendisine tabi bulunan birçok vilâyetler isyan etmiş, Afrika'daki ülkeler, Avrupa tarafındaki vilâyetler, hatta İstanbul'a komşu şehirler, bu devletin egemenliğinden çıkmak istemişler ve çıkmışlardı. Kısaca doğu Roma İmparatorluğu darmadağın olmuş, helâk olup yerlere serilmişti.
Romalıların bu yengilgi haberi Mekke'ye ulaştığı zaman müşrikler sevinmiş ve Müslümanlara karşı onların yenilgisinden duydukları sevinci açığa vurmuşlar:
"Siz ve Hıristiyanlar Kitap Ehlisiniz, biz ve Fâris (İranlılar) ümmiyiz; bizim kardeşlerimiz, sizin kardeşlerinizi tepelediler. Biz de sizi tepeleriz" demişlerdi.
Bunun üzerine Hz. Muhammed'in (s.a.v.) bir mucizesi olmak üzere bu âyet inip buyuruldu ki:
Gerçi Rumlar yenildi yerin en yakınında, Mekke toprağının, yani Arabistan'ın en yakınında; Şam'da yahut Rum başkentinin pek yakınında, yani Anadolu'da İstanbul civarında demek olabilir ki, ikisi de doğrudur. O sırada Rum İmparatorluğu öyle perişan olmuştu ki, iç isyanlarla devlet ihtilâle uğramış, ordusu dağılmış, hazinesi boşalmış, imparator Hirakl, İstanbul'u terkederek Kartaca'ya kaçmayı bile kurmuştu. İranlıların galip kumandanları, zaferin verdiği sarhoşlukla şu barışı teklif etmişler: İmparator, İranlılar tarafından istenecek her şeyi verecektir. Bu cümleden olarak bin yük altın, bin yük gümüş, bin yük ipek, bin at, bin kadın teslim edecektir. Rum İmparatorluğu, bütün bu aşağılayıcı şartları kabul etmiş, bu esaslar üzerinde barışı imzalayacak delegeler göndermişlerdi.
Bu delegeler, İranlıların yanına vardıkları zaman Husrev, şu sözleri de söylemiş: "Bu yeterli değildir. Bizzat imparator Hirakl, karşıma zincirler içinde gelerek asılıp çarmıha gerilmiş olan ilâhına karşılık ateşe ve güneşe tapmalıdır." İşte o yenilgi, böyle bir yenilgiydi. Böyle bir çöküş içinde Romalıların birkaç yıl zarfında canlanıp yeniden galip geleceklerine kesinlikle hüküm vermek şöyle dursun, ihtimal vemek bile normal olarak akılların havsalasına sığacak bir şey değildi.
Fakat böyle bir zamanda Allah Teâlâ, Rasûlüne gayptan şu haberi bildiriyordu: Bununla birlikte onlar, bu yenilgilerinin ardından kesinlikle galip gelecekler. Hem uzak değil. Birkaç yıl içinde ki, "bıd’" kelimesi üçten dokuza kadar olan bir sayıyı ifade eder, nitekim bu âyet inince Hz. Ebu Bekir (r.a.), o sevinen müşriklere şöyle demişti:
- "Allah, sizin gözlerinizi aydınlatmayacak, Peygamberimiz (s.a.v.) haber verdi. Yemin ederim ki, Rumlar birkaç yıl içinde İranlılara mutlaka galip geleceklerdir." Buna karşı Übeyy b. Halef:
- "Yalan söylüyorsun, haydi aramızda bir müddet tayin et, seninle bahse girelim." dedi ve her iki taraf ta on deve üzerine bahse girişip, üç yıl müddet tayin ettiler.
Hz. Ebu Bekir, durumu Rasûlullah'a haber verdi. Rasûllullah (s.a.v.) "Bıd', üçten dokuza kadardır, miktarı artır, müddeti uzat." buyurdu. Bunun üzerine Ebu Bekir çıktı, Übeyy'e rast gelince o:
- "Galiba pişman oldun" dedi. Hz. Ebu Bekir de:
- "Hayır" dedi, gel seninle bahsi artıralım, müddeti de uzatalım, haydi dokuz seneye kadar yüz deve yap. O da:
- "Haydi yaptım" dedi. Tirmizî'nin Sahih'inde rivayet ettiği üzere, "Bedir" günü Rumlar, İranlılara galip geldiler, Hz. Ebu Bekir de sonra onu Übeyy'in vârislerinden aldı, Rasûlullah’a götürdü. Rasûlullah (s.a.v.) de ona:
- "Bunu tasadduk et" buyurdu.
Önünden de sonundan da emir Allah'ın, yani Rumlar galip gelecekler diye ondan sonra emir ve irade, hüküm ve kumanda Rumların olacak zannedilmesin; onlar galip gelmezden önce emir, ne onların, ne İranlıların olmayıp Allah'ın olduğu gibi, onların galip gelmesinden sonra, yine Allah'ındır. O, önce onları mağlub ettiği gibi, sonra da eder. Hem de o gün, yani Rumların, İranlılara galip geleceği gün mü’minler sevinecek Allah'ın yardımıyla… Yani ötede Rumlar, İranlılara galip gelirken aynı zamanda beriden Müslümanlar da Allah'ın yardımıyla müşriklere karşı zafer elde edecekler… Yalnız Rumların galip gelmesiyle değil, Allah'ın özellikle kendilerini galip kılan yardımıyla sevinecekler. Mü’minlere bu şekilde vaad edilen bu yardım, bu sevinç, "Bedir" zaferidir. Nitekim Teberî Tefsiri'nde, "O Bedir'de mü’minlerin, müşriklere galip gelmesidir." demiştir.
Gerçekten Tirmizî'nin rivayetine göre Rumların, İranlılara galip gelmesi "Bedir" günü olmuştur. Fakat galibiyetin geniş bir şekilde açıklanması, Hudeybiye sıralarında bilinebildiği ve Hz. Ebu Bekir (r.a.) de develeri Übeyy'in kendisinden değil, sonra onun vârislerinden aldığı için bazıları bu ferah gününü, Hudeybiye günü sanmışlardır. Hindli Süleyman Nedevî efendi, Asr-ı Saadet tarihinde bunu şöyle tesbit etmiştir:
"Rasûl-i Ekrem'in (s.a.v.) işareti gereğince dokuz yıl sonra bu haber gerçekleşmiş ve onun gerçekleşmesi, "Bedir" zaferinin elde edilmesine rastlamıştır."
Bazılarına göre bu haber, hicretin altıncı yılında Hudeybiye antlaşması esnasında gerçekleşmiştir. Fakat bu doğru değildir. Bu anlayış hatasının sebebi şudur:
Sahihi Buhari'nin açıkladığına göre Rasûlullah Efendimizin (s.a.v.) Hirakl'e gönderdiği mektubu taşıyan elçi, Suriye'ye ulaştığı zaman Hirakl, zaferini kutluyordu. Bu elçi, Hudeybiye andlaşması sıralarında gönderildiği için, birçokları Hirakl'in o sıralarda zafer kazandığını zannetmişlerdir. Habuki Hirakl, zaferi çoktan kazanmış ve onu kutlamak için Suriye'ye gelmiş bulunuyordu.
Roma takvimine göre Hz. Muhammed'in (s.a.v.) peygamberliği, 609 yılında meydana gelmiş, doğu Roma ile İran arasındaki düşmanlık, 610'da başlamış, 613-614 yılları savaş içinde geçmiş, 616'da Romalılar yenilmişler, 622'de karşı harekete geçmişler, 623'de galibiyete başlayarak 625'te kesin zaferi elde etmişlerdir.
Yenilginin başlangıcıyla galibiyetin başlangıcı arasında dokuz yıl geçmiş olduğu gibi, kesin yenilgi ile kesin galibiyet arasındaki müddet de dokuz yıldan ibaret bulunuyor.
Peygamber Efendimizin (s.a.v.) hicreti, peygamberliğin on üçüncü yılı olduğu için (623) hicretin ikinci yılına rastlamış olur ki, "Bedir" de o yıldır.
Demek ki Rumlar, yenilgilerinin yedinci, savaşın ikinci yılı galip gelmeye başlamışlar ve onlar galip gelmeye başladığı sıralarda Müslümanlar da "Bedir" günü müşriklere galip gelerek sevinmişlerdir. Bununla beraber savaş iki yıl daha devam etmiş, bu müddetle Rumlar, İranlıların işgal ettikleri bütün vilayetleri kurtararak düşmanlarını Dicle ve Fırat'ın gerilerine atmışlardır. Böylece tam dokuz yıl ve üç yıl sonunda kesin üstünlük tamam olarak "Birkaç yıl içinde galib gelecekler." haberi her yönüyle gerçekleşmiştir.
Şu halde bundan dokuz yıl önce, yani hicretten yedi yıl önce, peygamberliğin yedinci yılı Kur'ân, bu haberi verirken açıkça dokuz yılda demeyip, "Birkaç yıl" diye bir çeşit kapalılıkla ifade etmesinde de olaya uygunluk bakımından derin ve kapsamlı bir belağat ve geniş bir mânâ varmış. Çünkü "bıd’i sinîn (birkaç yıl)” demekle hem galibiyet süresi olan üç yıla, hem yenilgi sonundan "Bedir"e rastlayan ilk galibiyete kadar olan yedi yıla, hem de kesin galibiyet süresi olan dokuz yıla uygun düşebilecek bir işaret vermiş bulunuyor ki, bunlardan birisi açıkça ifade edilseydi olayın bütün safhaları gösterilmiş olmaz ve dolayısıyla bu kapsamlı i’câz tarzı bulunmazdı.
Bir de bu açıklamadan asıl maksat; Rumların galibiyetinden çok, mü’minlerin ilâhî yardım ile sevinecekleri günün tarihini tesbit etmek olduğuna işaret edilmiş oluyor. Çünkü "birkaç yıl" tabiri kapalı olmakla beraber, galibiyetin gerçekleşmesine bağlı olan "o gün" belirlidir. Bu bakımdan âyetin bu sevinç gününü gösteren mucizesi, Rumların galibiyetini haber veren mucizesinden daha şanlıdır. [Hak Dini Kur’an Dili, Eser Kitabevi, İstanbul, yyy., 6, 3795-3800]
Fırat, hicret, Bedir, İran, Rûm suresi 2-3, "Rumlar yenildi, birkaç yıl içinde galip gelecekler" ayetinin tefsiri, roma takvimi, Hz. Muhammed (s.a.v.), Hz. Ebu Bekir (r.a.), Übeyy b. Halef, 100 deve, Asr-ı Saadet, Bizans, dicle,