Karı-kocanın sohbetten uzak oluşu… Aile içinde kopuk ve diyalogsuz bir halimiz var. Konuşmuyoruz. Biraz konuşsak, sohbet etsek dediğim zaman eşime; ne yani gıybet mi edelim, mâlâyanî mi konuşalım deyip noktalıyor. Aslında eşim de ben de dini vazifelerimizi yerine getiren insanlarız. Eşim, evimizin her türlü maddi ihtiyacını da karşılar, hiç yüksünmez. Çocuklarla da yakından ilgilenir. Fakat ne çocuklarla ne de benimle sıcak bir diyaloğu yoktur, sohbet etmez. İki laf etmeden geçirdiğimiz günler-geceler olur. O da ben de yüksek tahsilli insanlarız. Ben de çalışıyorum. Eşim kendi günlük hayatını anlatmadığı gibi benim anlatmamı da istemez, ağzımı açtığımda ise sıklıkla engeller. Bu da beni bunaltıyor. Ben sizden şunu öğrenmek istiyorum: Eşim her ne kadar diğer sorumluluklarını yerine getiriyorsa da beni psikolojik açıdan bunalıma sürüklediği için günaha girmiş olmuyor mu? İnsan sadece fizikten ibaret olmadığına göre.. Bu konuda bana öğütleriniz-önerileriniz neler olabilir? Üzülerek söylüyorum; onunla bu konuları konuşamıyorum, konuştuğum zaman daha çok içine kapanıyor, sanki ortalık buz kesiyor. Bu konuyu sizin gibi değer verip sevdiğim, sıkıntılarımda yazılarına başvurduğum kıymetli bir hocamın gözüyle görmek, değerlendirmeleriyle bilmek istedim. Teşekkür ederim. Aeo Slm ve syglar..